LET’S TALK // (G)EEN KIND

10.11.2015

Hallo, ik ben Kim. Dertig. Al meer dan 12 jaar gelukkig samen met mijn vriend. Bewust kinderloos – kindvrij. En ik HAAT vragen als: “en wanneer gaan we aan de kindjes beginnen?”

Ik ben geen moederke. Ik heb – voor zover ik het mij kan herinneren – nooit kinderen gewild. En daar eerlijk voor uitkomen, komt neer op veel vragen en soms onbegrip. Ok mensen, we komen van een tijdperk waar kinderen een evidentie waren, maar ondertussen zijn er gelukkig steeds meer mensen die kinderen-krijgen als normale gang van zaken in twijfel trekken.

Neen, ik voel niet al heel mijn leven mijn eierstokken rammelen. Of de drang om een mini-me op de wereld te zetten. Laten we even duidelijk zijn, er is NIKS mis met kinderen krijgen. Maar er is evengoed niks mis met GEEN kinderen krijgen.

En dan krijg je zo iemand voor je die met gefronste wenkbrauwen: “ach, maar je bent nog jong, dat komt nog wel…” … “oei, geen kinderen? maar wie gaat er dan later voor u zorgen?” … “je weet niet wat je mist!” … “kinderen zijn zo’n positieve toevoeging aan uw leven…” … “je gaat nog wel spijt hebben…” … en ga zo maar door…

neen, ik ben niet meer jong. Ik ben dertig. Ik heb echt nooit het gevoel gehad dat ik kinderen zou willen. Ik ben daar ook altijd 200% eerlijk over geweest vanaf het begin van mijn relatie. Want ik vind wel dat je daarover moet overeenkomen. Toegevingen doen, aan geen van beide kanten, is niet echt positief voor je relatie, daar ben ik van overtuigd.
je moet overigens ook geen kinderen krijgen om je relatie beter te maken. Ja, ik ken zo’n koppel. Is hun relatie beter? Vergeet het.
Ok, ik mis misschien het gevoel van liefde voor een eigen kind en “hoeveel liefde ze teruggeven…” – maar weetje, een hond kan ook heel veel liefde teruggeven ! En ik weet wel dat ik mijn eigen leven heel erg zou missen als ik het zou laten dicteren door een kind. Want draai het of keer het zoals je wil, je leven verandert. En daar moet je 300% achterstaan vooraleer je je daarin stort!
Spijt krijgen. Vragen ze ooit aan een zwangere vrouw of ze geen spijt gaat hebben? Bon, spijt? Ik zie het niet gebeuren. Ik zou het veel erger vinden als ik me toch door de druk van de maatschappij zou laten meeslepen in het huisje, boompje, kindje-verhaal en dan heel heel veel spijt hebben omdat het eigenlijk niks voor mij is. Geef mij maar een traditioneel verhaal minus kindje, plus hond ofzo. (ps: even voor de duidelijkheid: ik haat geen kinderen hé, het is gewoon niet voor mij weggelegd!)

En wat ik misschien nog het ergste vind. Als ik zoiets moet uitleggen aan een niet-begrijper, moet ik er altijd het argument bijhalen: ik ben te egoïstisch. Alleen zo lijken ze het te aanvaarden. Ok, ik ben misschien wel wat egoïstisch, maar waarom moet ik mezelf naar beneden halen vooraleer het begrepen wordt? En is het baren van je eigen kinderen niet überhaupt zélf gewoon heel erg egoïstisch? Die drang om jezelf voort te planten terwijl er honderden, duizenden kinderen ter wereld dagdromen over een thuis met veel liefde.

Maar ik begrijp het uiteraard wel dat mensen hun liefde willen bevestigen met een kind. En dat gun ik iedereen natuurlijk van harte. Maar ik gun mezelf ook een bewust kinderloos leven, zonder het gepush van de verwachtingen van de maatschappij!

WIL JIJ KINDEREN? HEB JE DAT ALTIJD ZO AANGEVOELD?

WIL JE MISSCHIEN OOK GEEN KINDEREN? EN IS MIJN VERHAAL OVER DE EVIDENTIE OOK HERKENBAAR VOOR JOU?

HEB JE AL KINDEREN? EN WAT VIND JE ER NU VAN?

Ik hoor graag jullie kinderwens / kindervrije verhalen! xoxo

ps: canvas.be maakte een interactief beeldverhaal over enkele jongeren die vertellen of ze wel of geen kinderen willen en waarom… heel fijn om eens te bekijken!

Tags: KINDVRIJ LET'S TALK PERSOONLIJK

In INNER GROWTH, LIEFDE, PERSOONLIJK, WORK & LIFE by

Kim Wuyckens

42 Comments

Previous Post Next Post

Kim

Hier net hetzelfde verhaal, wij zijn ook bewust kinderloos, we hebben drie honden die ons zoveel liefde geven en dit is voor mij meer dan voldoende :)!
Wel moet ik zeggen dat mijn omgeving alleen maar positief heeft gereageerd, vaak krijg ik dan zinnen te horen als ” heel verstandig van je”, ‘ eigenlijk had ik er ook beter en langer over moeten nadenken’, enz..
Ik vind kinderloos zijn absoluut niet egoïstisch, het is een weloverwogen keuze die je maakt.
Als je kinderen wilt moet je er voor de volle 200% voor gaan en wij kunnen ons daar niet voor engageren omwille van verschillende redenen.
Aan gefrustreerde en ongelukkige ouders heeft een kindje niets!!
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Drie honden! ZALIG! 🙂 Weet je waar ik blij om ben, dat mijn ouders het niet erg vinden dat ze geen grootouders zullen worden. Ik ben het enigste kind en ik zou het wel moeilijk vinden als mijn ouders zitten hunkeren naar een kleinkind.
http://www.cocktails-and-glamour.blogspot.com *Cocktails & Glamour*

Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die hier zo over denkt. In mijn omgeving ben ik echt de vreemde eend in de bijt en mensen snappen het maar niet dat ik helemaal geen moedergevoel heb. Het “egoïstisch argument” is inderdaad het enige wat ze dan aanvaarden, en ik vind dat echt erg dat ik zo’n zaken moet zeggen. Ik snap je redenering dus volledig en ben blij dat er ook over gesproken kan worden! Iedereen beslist uiteindelijk voor zichzelf 🙂
http://www.beautyloves.be/ BeautyLoves

Zeer herkenbaar voor mij. Ik weet al vrij lang dat ik geen kinderen wil, maar de reacties van de omgeving zijn soms vol onbegrip. Eerst kijken ze je raar aan (“wat zegt zij nu?!”) om twee seconden later glimlachend te knikken en te zeggen: “oooh, maar wacht maar… dat komt nog wel, als uw biologische klok begint te tikken!”
Ik heb niets tegen kinderen, integendeel, ik vind dat kinderen alle kansen verdienen en bij ouders horen terecht te komen die oprecht kinderen willen en daar dan ook de beste opvoeding voor kunnen voorzien. Té veel mensen krijgen nog steeds kinderen omdat het zo hoort, omdat het van hun verwacht wordt, omdat ze hun relatie denken te redden, omdat… weet ik veel, maar niet om de juiste redenen, namelijk dat ze echt bewust voor kinderen kiezen en daar dan ook bewust mee omgaan. Soms denk ik: er zijn zoveel ouderloze en verwaarloosde kinderen op deze wereld, dat ze daar dan voor gaan zorgen.
Ik kan goed geloven dat kinderen je leven verrijken, maar het evenzeer zo dat ik niet vind dat ik iets mis. Geen kinderen krijgen, verarmt mijn leven niet. Voor mij, voor mijn leven en mijn verwachtingen, heb ik geen kinderen nodig. En waarom zou ik er dan aan beginnen, als ik toch niet het gevoel heb dat ik echt overtuigd kinderen wil? Omdat ik later oud en alleen zal zijn? Is dat dan de juiste reden?? Pas op: zeg nooit nooit. Wie weet krijg ik het toch ooit in mijne kop dat ik er wel wil, maar na ruim 30 jaar geen kinderen gewild te hebben, verwacht ik niet direct een wijziging in mijn gedachten 🙂
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ik voel het net hetzelfde aan. En ik denk, dat ALS ik ooit moedergevoelens krijg, dat ik eerder voor adoptie zou gaan. Ik voel gewoon niet de nood om me voort te planten.
Margot

Ik kan maar 1 ding zeggen: volledig mee eens!
Yicke

Ik ben 33, net wat ouder dan jij dus. Jarenlang was ik er 100% zeker van dat ik geen kinderen wilde. Ik had een geweldig metekindje waar ik veel mee deed, een konijn dat al mijn liefde vroeg en kreeg en een fantastische echtgenoot voor wie het ook allemaal niet hoefde. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan om aan kinderen te beginnen, ook niet toen mijn man en ik na 10 jaar samen trouwden neen. Alleen… Sinds enkele maanden begin ik te twijfelen. Meer en meer. Niet dat ik er 100% uit ben, maar om één of andere reden zie ik het ineens wel zitten en begin ik zelfs mijn leven aan te passen aan “als ik ooit een kind zou hebben”: tijd vrijmaken, nadenken over allerhande praktische dingen. Dus pas op met absolute uitspraken. Ik deed ze ook, ja ook op mijn 30e. Uiteraard kan het perfect dat jullie nooit van gedacht veranderen, maar het kan, ook als je helemaal ontzettend overtuigd was zoals ik en mijn wederhelft!
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ja inderdaad, misschien kan het ooit nog wel komen, maar momenteel voel ik het echt niet. 🙂 Ik ben wel benieuwd hoe het bij jou gaat eindigen! 🙂
http://www.restatement.be/ Elien VH

Ik ben op dit moment zwanger van ons eerste kindje. En dat voelt goed – ik heb altijd kinderen gewild, maar niet ten koste van mijn eigen persoon en mijn huidige leven. Ik wil mama worden, maar daarnaast ook nog voor de volle 100% Elien kunnen zijn. Ik wil bijvoorbeeld niet dat mijn kinderen later voor mij zorgen. God nee, ik wil zelfstandige personen op deze aarde zetten, die de ganse wereld rondreizen en zélf kunnen kiezen of ze al dan niet kinderen willen. Ik vind het je volste recht om kinderloos te blijven. Je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt, maar als geen kinderen voor jullie op dit moment het beste aanvoelt, dan moeten andere mensen hun mond maar houden. En ja, die vragen à la ‘wanneer beginnen jullie eraan?’ kregen wij ook, en vonden wij net zo irritant!
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  proficiat Elien!! Voor wanneer is het? En ik geloof dat je sowieso nog je ding kan doen, maar toch verandert het je leven, daar kan je ook niet omheen. Maar ik wens je een pracht van een zwangerschap en een gezond en mooi kind toe! <3
  - http://www.restatement.be/ Elien VH
    
    Begin april, heel spannend allemaal! Natuurlijk zal het mijn leven veranderen, dat is logisch en daar moet je rekening mee houden voordat je aan kinderen begint. Maar ik wil niet 100% van mijn leven in het teken zetten van mijn kind(eren). 95% zal ook wel goed zijn 🙂 En bedankt!
peggy timmermans

Als je de 40 voorbij bent vragen ze het niet meer. En dan krijg je af en toe te horen als het gesprek kinderen aan bod komt, ik durfde het niet vragen want je kan er waarschijnlijk geen krijgen.. Ik ben nu 44 en heb nooit een kinderwens gehad. Ik ben een vrije vogel, neem mij mijn vrijheid af en ik sterf. Ik heb een broer en een zus verloren en herinner me een opmerking van mijn moeder, op een moment dat ze triest was ‘je moet geen kinderen krijgen, die gaan toch maar dood’. Intriest die opmerking en is me altijd bijgebleven. Maar toch heeft dit niets te maken met mijn gebrek aan een kinderwens. Ik zou een goede moeder zijn, daar ben ik me van bewust. Maar ik wil de verantwoordelijkheid niet. Ik wil niet dat mijn leven ‘om de kinderen’ draait. Ik ben een veertiger en heb zelf nog niet ontdekt wie ik nu eigenlijk ben, ik wil fladderen, staan en gaan waar ik wil. Het zou zo oneerlijk zijn om dit mijn kinderen aan te doen. Voor het moederschap kiezen is in de beste omstandigheden een bewuste keuze, wil je kinderen, zorg dan dat je er bent voor je kinderen. Een kind gaat je relatie niet redden. Een kind heeft ouders nodig. Een kind heeft opvoeding nodig. Dus heb ik lang geleden besloten om niet aan kinderen te beginnen want ik kan ze dat niet bieden. En ja, ik kon ze krijgen. Maar ik wilde niet. Even voor de duidelijk, aan alle toekomstige mama’s en mensen met kinderen, perfect. Ik ben blij voor jullie.
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Natuurlijk zijn we blij voor alle (toekomstige) mama’s en papa’s, maar ik ben ook blij dat jij zo hard geniet van je vrijheid! xoxo
http://natasjajane.blogspot.com Natasja

Ik twijfel. De wereld is een harde plek en het word steeds erger en erger vind ik. Mensen worden onverdraagzamer en wil ik mijn kind zo’n wereld wel aandoen? Ik weet het niet. Ik heb een kinderwens en wil er graag, maar soms denk ik dat kinderen krijgen egoïstisch is als er zoveel zijn zonder een huis en als je ze toch maar in een wereld vol haat loslaat.
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  En ooit al adoptie overwogen? 1 ongelukkig kind gelukkig maken?
  - http://natasjajane.blogspot.com Natasja
    
    Absoluut! Hier in België is dit enkel een gigantisch aanslepende procedure die gemakkelijk 10 jaar kan duren
Sarah Speeckaert

Heerlijk dit soort artikels. Boe voor iedereen die de vraag stelt ‘wanneer beginnen jullie aan kinderen?’! Of je er nu geen wil, geen kan krijgen, aan het proberen bent… dat zijn toch niemands zaken. Laat iedereen toch gewoon zijn eigen keuzes maken. Ik ben zelf ook geen geboren moederke en denk dat ik ook zonder kinderen gelukkig zou kunnen worden. Al ervaar ik wel een grote druk van ouders, leeftijdsgenoten en de maatschappij in het algemeen… Het mag duidelijk zijn: ik ben er nog niet uit! 😉
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je je hart volgt en als je een partner hebt, dat je hier ook eerlijk over bent! 🙂
Sarah

ik vind het idee van zwanger zijn eng. Ik heb het bijgevolg ook nooit graag gewild. Ik speelde niet moedertje met poppen. Ik zei al van 15e dat ik geen kinderen wou. Ik krijg die vraag na 6 jaar huwelijk elke keer. Ik haat het om me te moeten verantwoorden tegenover een vreemde. Ik heb schrik van zwanger zijn, maar ik wil gewoon mij niet comitten aan iets waar ik niet 100% achter sta. Ik heb nog dromen en verlangens dat ik wil bereiken, en dat gaat niet met een kind op de arm. Klinkt dit egoistisch? ja. Maar hey, er zelf voor kiezen een ander persoon in deze cru en wrede wereld te zetten zonder dat die daar enige keuze in heeft vind ik ook egoistisch. Een kind kiest niet om geboren te worden, en als ik mensen vraag om hun reden van kinderen krijgen krijg ik een: Ik zie zo graag kinderen. Okee en dat klinkt niet egoistisch dan? IK zie graag kinderen dus IK zet er 1 op deze wereld, of die nu wilt of niet. Ik kan ook niet tegen de stress van baby’s, je weet nooit wat ze willen, als ze huilen, dan krijsen ze onmenselijk. Ik hoor een baby huilen en in mijn hoofd is er maar 1 gedacht: ik moet hier weg, ik moet weg uit deze ruimte. Dus als ik ooit voor een baby moet zorgen en het huilt, dan loop ik gewoon weg ervan en verlaat ik het huis en moet het zijn plan maar trekken want no way dat ik daar met mijn oor in de buurt kom. Dus dat is ook geen goede moeder eigenschap. Ik ben zorgzaam en een moedertje voor al mijn vrienden, maar zelf een kind op de wereld zetten en ervoor zorgen, sorry ik zie geen positieve dingen. Zwangerschap: horror, baby’s: angst en vluchtreflex, Kleuters: zorgen en problemen, Kinderen: zorgen en problemen. Tieners: nu dat vind ik neit zo erg, ik kan wel goed met jongeren omgaan. Basically: je ouders heb je een paar jaren, je kinderen heb je heel je leven om zorgen om te maken. Ik heb al zorgen genoeg, ik wil niet nog eens de verantwoordelijkheid van een ander zijn zorgen.
TL;TR: Volgende keren je wil vragen hoe het zit met kinderen aan mij: denk eerst es na waarom ik er in de eerste plaats geen heb. Misschien wil ik er wel geen, heb je daar al niet aan gedacht? En ook al zou ik er willen, als het al zolang niks is, dan zou de vraag kwetsend kunnen zijn als iemand al jaren aan het proberen is. Korte samenvatting: Stel geen kinderwensvragen aan mensen die al lang samen zijn of getrouwd zijn, het is vervelend en ongemakkelijk en simpelweg bemoeizuchtig.
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Oh, maar die angst om zwanger te zijn, heb ik ook hoor. Ik heb al meermaals gedroomd dat ik zwanger was, of bevallen was en dan werd ik echt angstig wakker en zelfs in mijn droom heb ik het gevoel van: dit wil ik niet! En ja, helemaal gelijk over die zorgen. En over die bemoeizuchtige vragen.
http://www.noglitternoglory.com/ Patricia

Ben het helemaal met je eens Kim. Ik vind het erg dat je eigenlijk moet benadrukken dat je geen kinderen haat, gewoon omdat je er zelf geen wil. Natuurlijk ben je blij voor alle vrienden en familie die wel kindjes krijgen, maar moet je het daarom zelf doen? Nope! Zelf weet ik het nog niet zo goed, maar ik ben nu 28 en ik heb er op dit moment absoluut geen plaats voor in mijn leven, en geen zin in. Ook nooit met poppen gespeeld (wel barbies, want kleren!) Ergens zie ik mezelf wel als oma met een bende kleinkinderen, maar hoe ik van dit punt naar daar raak, geen idee, en ook nog geen zin om dat vraagstuk op te lossen.
Ik vind trouwens dat genoeg zelfkennis hebben om te beseffen dat een kind jou misschien wel ongelukkiger zou maken, niet zou afgewimpeld mogen worden als egoïstisch of een triviale gedachte die nog wel zal veranderen. Ik vind dat net heel slim. Maar het jammere is dat wanneer je ietwat afwijkt van de norm het al snel “moeilijk” wordt. Ik denk altijd leven en laten leven, cliché maar waar 😉
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Natuurlijk haat ik geen kinderen, ik vind ze soms wel irritant. Ik weet ook dat ik een heel heel strenge moeder zou zijn. Maar het voelt niet goed. En ik vind dat je in het leven moet doen waar je je zelf goed bij voelt, op élk vlak. (ik speelde trouwens ook ZO graag met Barbies!)
Mieke

Je hebt groot gelijk!! Als je geen kinderen wilt, is dat jouw goed recht. Anderen moeten dat respecteren, neh!
Ik wil wel graag kinderen, al van jongs af aan. Een grote angst van mij is dat ik er geen kan krijgen.. Ik ben altijd al een ‘moedertje’ geweest en zorg graag voor anderen. Ben ook jarenlang gaan babysitten en dat ging me naturel af.
Mijn schoonzus heeft 1 dochter en ze vragen steeds wanneer het 2e kindje volgt. Voor hen is 1 kind voldoende, maar ook dit wordt niet makkelijk aanvaard. Haar zus (mijn andere schoonzus dus ;-)) heeft 3 zonen, maar moet steeds op anderen rekenen om alles draaiende te houden (met alle hobby’s..). Is dat dan zoveel beter?

Gewoon doen wat goed voelt voor jou! Als je er niemand kwaad mee doet, wat is er dan mis mee?
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Mieke, ik wens jou en je vriend een heel mooi en gezond kindje toe! 🙂 <3 Er zijn inderdaad veel vrouwen die gewoon gemaakt zijn voor kinderen te krijgen en mama te zijn. Die voelen het al van kleins af aan! Zoals jij! 🙂 Dus ik hoop dat alles bij jullie vlot gaat als jullie zover zijn! xoxo
Bianca Coupé

ik dacht ook dat ik kinderloos ging blijven. Nooit een moederkloek geweest en éérlijk? Ik vond kinderen maar irritant. (ja, toch wel een beetje, sorry hoor 😉 )

Maar kijk, het lot kan keren. Opeens was het er, de kinderwens. Nu heb ik een gezonde jongen van 1,5 jaar en het is moeilijk geweest, zwaar, je kan je je er echt niet op voorbereiden.

Ik bekijk mensen niet raar als ze zeggen dat ze geen kinderen willen, ik herken er veel van mezelf in. Het is je eigen keuze en die moet weldoordacht zijn, want een kind gooit alles geen 100% maar 1000% overhoop.

Die lastige vragen snap ik zeker.. Waar moeien ze zich soms toch mee hè.
Wat ook een leuke is: “wanneer beginnen jullie aan een tweede?” – Daar zeg ik ook steevast “NOOIT” op 😉

Maar oh cliché, het is ook wel mooi en ik zou geen leven zonder meer kunnen voorstellen.
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Oh voila, zo kan het dus ook! 🙂 En natuurlijk kan het wel eens keren bij me, maar ik heb momenteel dat gevoel niet.
Natasja

Hoewel ik heel graag kinderen wil, deel ik je mening helemaal. Ik ben namelijk 28 en al erg lang (ongewild) single. De vragen “wanneer neem jij eens iemand mee naar een familiefeestje?” of dooddoeners als “ik snap niet dat jij nog single bent” zijn erg vervelend. Om nog maar te zwijgen over alle gelukkige koppels, zwangerschappen of geboortes om me heen. Veel mensen begrijpen niet dat zo’n vragen lastig zijn en vinden dat zij het recht hebben om jou te veroordelen. Iedereen zou volledig vrij moeten zijn in zijn of haar keuze om kinderen te krijgen.
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ja tuurlijk en net altijd die moeilijke vragen leggen zoveel druk op mensen. Er wordt nog teveel vanuit gegaan dat iedereen zijn leven volgens de “gekende” wegen gaat…
http://lifemystyle.eu Kim

Dit was mijn verhaal iets meer dan vijf jaar geleden. En toen werd ik ongewild zwanger. Mijn vriend wilde graag een kind, ik niet maar ik kon het ook niet over mijn hart halen om het te laten aborteren en dat de rest van mijn leven te moeten aanhoren. Dus kreeg ik een kind. Soms voelt het alsof het moederschap nog niet aan mij besteed is en ik met mijn broertje op stap ben. De onvervalste moederliefde? Die kwam pas na een aantal maanden. Ik heb katten die me liefde geven. Ja, mijn leven is gedraaid maar je leert er mee omgaan, je groeit eigenlijk samen met je kind op en uiteindelijk kan je jezelf nog best veel vrijheid gunnen, als je maar wil en manieren zoekt. Heb ik spijt dat hij er is? Nee. Zou ik het opnieuw doen als ik de kans had? Nee. Ach ja, ik zou hier nog een hele boom over kunnen opzetten maar ik moet naar de zumba vertrekken 😀
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ik vind het wel mooi dat je ook durft zeggen dat je het niet meer zou doen. Want dat is ook een taboe. Zelfs het voorzichtig toegeven dat je af en toe eens wat tijd voor jezelf nodig hebt, is vaak al een brug te ver voor velen…
  
  Kijk maar naar het artikel van Siska onlangs in De Morgen, waar ze toegaf soms te kunnen genieten als ze eens even zonder kind was… Daar komt dan zo’n storm van schandalige reacties op. Iedere moeder of vader denkt soms toch eens van: oef even tijd voor mezelf… (denk ik dan!!)
  - http://lifemystyle.eu Kim
    
    Ja, dat snap ik ook niet. Iedereen heeft het af en toe nodig om eens meer te zijn dan alleen maar mama en papa. Ik snap Siska volledig en doe het dan ook regelmatig. Zo is mijn zoontje as we speak bij mijn ouders. Gisteren ging mijn vriend uit en ik wilde wel eens een avondje voor mezelf en vanmorgen lekker uitslapen. Niks mis mee, vind ik. Het is niet dat we hem elk weekend weg doen, je moet daar een goede balans in vinden. Je kind constant bij jou houden, is in mijn ogen ook niet de juiste balans.
Lara Ivens

Altijd dat veroordelen, bah. Een collega wou graag 3 kinderen, en bij haar derde zwangerschap kreeg ze regelmatig het antwoord: amai, een derde, ziet gij da zitten jong? In plaats van haar te gelukwensen … En toen het een derde jongen bleek te zijn: oh, vind je het nu nie spijtig dat het terug een jongen is? Terwijl ze perfect gelukkig is met al die mannen in huis.
Ik heb altijd wel mama willen worden. Jammer genoeg ben ik ook al lang genoeg alleen. Een man die geen kinderen wil, die mag het pand verlaten (cru ik weet het), maar ben oud genoeg om te weten wat ik (niet) wil. Even over nagedacht of ik het alleen zou kunnen doen, maar dat lijkt mij praktisch (slechts 1 grootouderpaar om het kindje op te vangen, bvb) en financieel niet haalbaar, dus doe ik het niet. Wat mij wel pijn doet, want ik wil het echt graag. Ach, tot dan vertroetel ik mijn kat en mijn metekindje dan maar rot 😉
Ik hoor het meer en meer, vrouwen die geen kinderen willen. Die ze niet in deze rotte wereld willen lossen bvb. Versta ik prima. We leven in een tijd dat je vooral zelf beslist, en niet iets moet doen omdat het zo hoort. Om jezelf het erna kwalijk te nemen. En geloof me, het kind in kwestie voelt dat aan, dus ongelukkige mama en ongelukkig kind dan? Beter niet hoor.

Mensen zouden beter naar zichzelf kijken, in plaats van altijd commentaar te geven op een ander. Daar heb je zelf niks aan, en de persoon die je commentaar geeft al zeker niet 😉 (al maak ik er mij soms ook schuldig aan, mea culpa).
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ik vind het net geweldig dat jij wéét wat je wil. En je moet daar ook eerlijk voor uitkomen in een relatie, anders loopt dat toch niet goed!
Thiels Inge

Hallo Kim, ik ben Inge, 44 jaar,bewust kinderloos en al 25 jaar gelukkig samen met mijn partner.
Je verhaal klinkt me enorm bekend in de oren… Ik kreeg ook, vooral tot mijn 35ste die vragen en dan het ongeloof te verwerken. Mijn man kreeg die vragen niet en hem werd dan zelfs gezegd “groot gelijk” , maar dan wel door mannen. Het is blijkbaar een enorm taboe bij vrouwen… Ik heb nog thans wel moederlijke gevoelens die ik perfect op mijn 2 schatten van honden kwijt kan ? Voor de rest genieten mijn lieve man en ik enorm van het leven (reizen, uit eten, cinema, lange wandelingen in de natuur met de hondjes, shoppen, hobby’s,…) En voor elkaar blijf je de belangrijkste persoon in elkaars leven! En wat je niet hebt, kan je ook niet missen! Ik ben vooral blij verrast dat je heel eerlijk voor je mening durft uitkomen. Chapeau meid!
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  dankjewel Inge! En zo voel ik het zelf ook aan: gewoon wij twee lekker samen. onze zin doen!
http://www.minnebelle.com Isabelle

Ik weet het soms niet goed. Ik was babysit als student en heb 8 maanden bij een gezin ingewoond als au pair met vier prachtige kinderen om voor te zorgen. Na die ervaring wist ik 100% zeker dat ik kinderen wilde. Toen was het allemaal nog erg ver van m’n bed gezien ik single was en dus niet meteen eraan zou beginnen. Nu zijn we heel wat later en ben ik bijna 5 jaar samen met mijn lief. Het is moeilijk om plots te beseffen dat je het eigenlijk toch nog niet helemaal weet, al zeggen andere ouders me vaak dat je het nooit ècht weet. Voorlopig wachten we dus nog even met een beslissing te nemen, maar mijn grootste angst is eigenlijk dat ik later enorm veel spijt zou/zal hebben dat we geen kinderen hebben gekregen..
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Oh ik vind jou net wél een mama! Zeker als ik je ook hoorde over dit tijd in Londen! Ik denk dat jij echt geweldig bent met kinderen.
http://muffinsattiffanys.blogspot.com Sofie

Ik ben er nu 25 en het merendeel van de mensen waarmee ik ooit in de klas zat, heeft ondertussen minstens 1 kind. Zelf ben ik nooit een baby-persoon geweest. Sterker nog: kleine kinderen beginnen vaak te huilen wanneer ik aandacht geef. Mijn vriend en ik zijn het er dan ook over eens: kinderen zijn geen prioriteit voor ons. Mocht er een ‘ongelukje’ gebeuren, zouden web er het beste van maken, maar wel kiezen er nu niet voor om kind op de wereld te zetten. Al hebben onze ouders hier weinig begrip voor…
Neen, ik ben liever een ‘poezenmama ‘ ☺
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Wel, bij mij zijn er ook heel veel klasgenoten die al meerdere kinderen hebben. Ook mensen van wie ik het totaal niet verwacht had! Maar zo zie je maar 🙂 Moest er NU bij ons een ongelukje gebeuren, laat ik het vruchtje weghalen. (sorry aan de mensen wie ik hiermee kwets of wie dit aanstootgevend vindt)
  - http://muffinsattiffanys.blogspot.com Sofie
    
    Ik kan dat wel begrijpen. Ik ken ook mensen (eveneens rond de leeftijd van 30) die graag hun baarmoeder willen laten wegnemen, om ongelukjes te vermijden. Het grote probleem is dat geen enkele dokter dit wil doen, omdat ze nog te jong zijn. Dan zit je natuurlijk met de vraag wat er gebeurd als er toch een bevruchting is. Nemen deze dokters dan ook hun verantwoordelijkheid op? Ach ja, da’s weer een andere discussie 🙂
http://www.male-avenue.com/ Bjorn

Goh ik ken dat gevoel. En eens over de dertig komt die vraag er nog meer. En in mijn geval (even openbaring) is het meteen van je kan ook adopteren en heel de bataklan. Nee, ik ben dol van gasten en de moment ik denk van “ik wil er één”, denk ik van bye bye social life… Dus hou ik het zoals het is.
- http://www.it-girl.be/ ITGIRLKYM
  
  Ja, inderdaad, adopteren is natuurlijk meteen een heel proces waar je door moet.